Άλλαξε ο Μανωλιός...

και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς...
τα παιδικά του ρούχα!

fofi.multiblogs.gr

Losputulloz

Προψέ, βρισκόμουν στο λιμάνι της Οσάκα, περιμένοντας να ψηθεί το καλαμπόκι μου, όταν ένα τεράστιο παλιρροϊκό κύμα με παρέσυρε και με ξέβρασε σε μια ακτή της Αστυπάλαιας.
Αφού συνήθλθα από το σοκ, παρατήρησα ότι δεν ήμουν μόνη.
Μια παρέα από θαλάσσιες χελώνες, χόρευαν και έπιναν καϊπιρίνιεζ γύρω από μια μεγάλη φωτιά.
Μία από αυτές έπαιζε κιθάρα.

Δεν άργησα να προστεθώ στη παρέα. Αυτές πριν, ψάρευαν μπαρμπουνοφάσουλα, σε έναν κόλπο όπως μπαίνεις δεξιά, όταν ένα τεράστιο σύννεφο τις σήκωσε ψηλά και τις πέταξε στη παραλία της Αστυπάλαιας. Μη τα ξαναλέμε.
Μιλάμε ότι είχανε πολύ πλάκα και ελάχιστη τερηδόνα. Τα παλιά τους σφραγίσματα θέλανε αλλαγή, αλλά από Σεπτέμβριο.
Δεν είναι για να ανοίγεις τέτοιες δουλειές, καλοκαιριάτικα.

Έβγαλα από τη τσέπη μου μια φούστα-λαμπάντα που έχω πρόχειρη, τη φόρεσα, μάσησα και τη διαγαλαξιακή μου τσίχλα και άρχισα να χορεύω και εγώ γύρω από τη φωτιά. Αυτός δεν ήταν χορός, ήταν υπερθέαμα. Στο καλύτερο μπαλέτο να σε πάω, τέτοια πλάκα δε θα πάθεις.
Οι χελώνες ακούραστες, κουνούσαν στον ρυθμό τα καβούκια τους, τινάζοντας τα ξανθιά μαλλιά τους με τόση δύναμη που η άμμος καρφωνότανε με δύναμη στα βράχια και μέσα στις σαγιονάρες μου.

Οι σαγιονάρες μου, έχουν και φωτάκια. Περπατάω και αναβοσβήνουν. Δεν είναι τίποτα, τυχαίες.
Μου τις είχαν δωρίσει κάτι Σούφι, που είχα βοηθήσει ένα φεγγάρι στην Ινδία, τότε που ένα ωστικό κύμα -αυτή τη φορά-με είχε ξεράσει από το Βουκουρέστι. Εκεί δούλευα σε ένα εργοστάσιο παραγωγής και σκηνοθεσίας. Τα λεφτά ήταν καλά, αλλά οι συνθήκες αθλιες.
Δουλεύαμε 10 λεπτά την ημέρα, ενώ σκουρόχρωμοι Φινλανδοί μας έκαναν αέρα και αν κάποιος ήθελε του κάνανε και μασάζ, αλλά μόνο με ραντεβού. Τα σαβατοκύριακα κλειστά.

Επανέρχομαι στη παραλία της Αστυπάλαιας, όπου οι χοροί έπαψαν και το μόνο που απέμεινε είναι η φωτιά.
Οι χελώνες και εγώ, παρασυρθήκαμε από ένα κύμα άλφα, το οποίο είναι ταλαντούμενη ηλεκτρική τάση μέσα στον εγκέφαλο, και καταλήξαμε σε μια αγγλική παμπ, να τρώμε κότσι χοιρινό και να πίνουμε μπύρεζ.

Υ.γ. στο δρόμο για τη παμπ, έχασα τις σαγιονάρες μου. Αυτές με τα φωτάκια. Μαλακία!

JESUS CRISTΟΥΓΕΝΝΑ

Μεγαλύτερο παγοδρόμιο, περισσότερα καρουζέλ, λένε!
Περισσότερα κατάγματα, μεγαλύτερη ταλαιπωρία, λέω!
Τί στο διάτανο τα θένε τα παγοδρόμια, μου λέτε;

Έχεις και τη γκόμενα να σε τρέχει με τα παγοπέδιλα για να το παίξει Καταρίνα Βιτ!
Που πάς μωρή έρημη; Δεν είσαι στην Ισλανδία να σου ΄χει γίνει το παγοπέδιλο δεύτερο πόδι. Στην Ελλάδα είσαι και βλέπεις χιόνι μια στο τόσο... Πόσο μάλλον παγοδρόμιο...Από τη ΝΕΤ έμαθες τί είναι και από τον Αλέξη Κωστάλα....
Οι γυναίκες τα κάνουν αυτά και τη Ντόρα που έχει αυτές της φαεινές ιδέες, γυναίκα τη λες...!Δεν έχω ακούσει καναν άντρα να λέει στη κοπέλα του να πάνε στο παγοδρόμιο να κάνουν αγαπούλες και χιονίστρες!
Οι γκόμενες σέρνουν τους ανήμπορους!

-Μα πήγε και η Τούλα με το Βασίλη..., σου λέει.
Ναι μωρή, αλλά η Τούλα είναι και 40κ και τη σηκώνεις όταν πέφτει, με ευκολία.. εσένα που ΄χεις δυο κιλά μελομακάρονα στα γοφά πως θα σε σηκώσω; Σκέφτεσαι...αλλά δε λες... και σωστά κάνεις, διότι ξέρεις...

Οι πιο..ψαγμένες μπορεί και να σε παραμυθιάσουν με κάτι του στυλ:
- Μην ανησυχείς, καλέ μου.. έκανα μικρή μερικά μαθήματα.
Πού βρε σόμπα; Στα Γρεβενά ή στα Κάτω Πατήσια; Πες μου ότι μεγάλωσες και στη Γροιλανδία να φάω ότι τρίχα δεν έχω αποτριχώσει...(trendy ruleez)
Και στη τελική δεν είμαι ο Πλιουσένκο, ο Τάκης από τα Μέγαρα είμαι και αν θες πάμε να δούμε το Θρύλο να φάμε και κανα βρώμικο!
Μη μασήσετε άντρηδοι... Δε θα σας ευνουχίσει και φέτος ένα γαμημένο παγοπέδιλο!

Αν καταφέρετε να γλιτώσετε το μαρτύριο του παγοπεδίλου-παγοπέδιλου, θα ακολουθήσει το καρουζέλ! Πού ανάθεμά, δηλαδή!
Εκτός του ότι θα πρέπει να αναμετρηθείτε στο κατοστάρι για να πάρετε μια καλή θέση στην εκκίνηση, τουτέστιν στην τεράααστια ουρά, που περιμένει να ανέβει στο αλογάκι... Χίλιες φορές να πας να αγοράσεις ένα αληθινό, να χρεωθείς στις τράπεζες στη τελική, παρά αυτή η ταλαιπωρία, θα πρέπει να ανακατευθείς με όλες τις φυλές του Ισραήλ που και αυτοί άνθρωποι είναι και θένε να ανεβούνε στο καρουζέλ, αλλά με το μαλακό αδέρφια ο παστουρμάς, γιατί θα πεθάνουμε από τις αναθυμιάσεις.

Έχεις και τα παιδάκια με τα μπαλόνια που σου έρχονται στη μούρη, έχεις και τα άλλα με το μαλλί της γριάς που λερώνει το καμηλό παλτό και τις μπότες από τη Γιάννα Καζάκου, έχεις και εκείνα που μόλις φτάνουν βάζουν τα κλάμματα και άντε ψάξε ποιανού παιδί είναι και βρίσκεσαι να παρηγορείς τον Κωστάκη από το Μπραχάμι, ετών 6, που η μαμά του χαζεύει βιτρίνες στην Ερμού και ο μπαμπάς του είναι ένας ψηλός κύριος με μαύρο μπουφάν, δηλαδή ένας τύπος άνδρα που εύκολα ξεχωρίζει μέσα σε 1000 άτομα.

Θες να βάνεις καρουζέλ; Άστο όλο το χρόνο, να το χαρούνε, να το φχαριστηθούνε, να το βαρεθούνε και στο τέλος να καταλήξει κρεμάστρα για τα μπουφάν μας, όπως τα ποδήλατα και οι διάδρομοι στις κρεβατοκάμαρες. Τί το βάζεις 10 μέρες και σκοτώνεται ο κόζμος να παλιμπαιδίσει;

Πολλά και αναπάντητα, τα συγκλονιστικά ερωτηματικά!

Τρελό Γλέντι

Το χθεσινό πάρτυ είχε τεράστια επιτυχία.
Κανένα παιδάκι δεν έκλαψε.
Ίσως γιατι δεν βάφτηκα τη τελευταία στιγμή αλλά κάθησα δύο ώρες μπροστά στον καθρέφτη, να παστώνομαι.

Ούτε για το πρώτο ραντεβού δεν αφιερώνω τόσο χρόνο.
Η αλήθεια είναι ότι στο πρώτο ραντεβού δεν φοράω μεγάλη, στρογγυλή κόκκινη μύτη, ούτε είμαι και κάτασπρη σα τσιμέντο. Πολλές φορές έχω σκεφτεί μήπως αυτό φταίει και καταλήγουν σε φιάσκο... Όχι τα πάρτυ. Τα ραντεβού.

Χορέψαμε τα "παπάκια" για αρχή και μετά περάσαμε στα σκληρά. Μαριάντα Πιερίδη, Δέσποινα Βανδή, Σάκη Ρουβά και άλλα τέτοια ναρκωτικά.
Αυτές οι στιγμές είναι οι χειρότερες. Μετανοιώνω που δε χαπακώνομαι πριν πάω.
Αν ήταν στο χέρι μου θα έβαζα στα πιτσιρίκια Παπάζογλου, θα τα κερνούσα και ένα καφάσι μπύρες και θα συζητούσαμε για τις ζωές μας.

Οι γονείς του χθεσινού παιδιού με υποδέχθηκαν πολύ θερμά και στην αρχή πίστεψα πως θα με πληρώσουν με πιστωτική. Μου βάλανε να πιώ μια πορτοκαλάδα αγνοώντας πως δεν είμαι 5χρ. Ευτυχώς ήταν με ανθρακικό και έκανα κεφάλι.
Τα πιτσιρίκια κοιτούσαν με έκπληξη τα μεγάλα παπούτσια μου.
Άλλο βάσανο και αυτό... Με δυσκολία προχωράω και άνετα υποθέτει κάποιος ότι άργησα να μάθω τη χρήση της τουαλλέτας.

Ξεκίνησα το πρόγραμμά μου με παραμύθι. Σιχαίνομαι να παραμυθιάζω τα μικρά.
Αν ήταν στο χέρι μου, θα τους διάβαζα Λένο Χρηστίδη, θα τα κερνούσα και ένα καφάσι μπύρες και θα συζητούσαμε για τις ζωές μας.
Σειρά είχαν κάτι παιχνιδάκια που ο νικητής αμοίβεται με δωράκια. Κανα μολυβάκι, κανα σετ ζωγραφικής, κανά μπαλόνι-ζωάκι και τέτοια...
Τώρα τελευταία, κάποια μου ζητάνε DVD.

Σιχαίνομαι να ανταμοίβω το νικητή, που συνήθως είναι κάτι αγοράκια με χωρίστρα μετρημένη με χαρακάκι, πουκαμισάκι καρό και φουτεράκι ριγμένο στους ώμους.
Αν ήταν στο χέρι μου, θα έπαιρνα τον τελευταίο απ' το χέρι, που συνήθως είναι κάτι αγοράκια με μαλλί ανακατεμένο, μούσκεμα στον ιδρώτα, με γόνατα σακατεμένα και χέρια σκονισμένα και θα τον πήγαινα στη παραλία να ρίχνουμε πέτρες, να πίνουμε μπύρες, να τρώμε καλαμπόκι και να συζητάμε για τις ζωές μας.

Τα κοριτσάκια συνήθως δε παίζουν γιατί αυτά τα θεωρούν παιδιάστικα και προτιμούν να με ρωτάνε αν έχω "γκόμενο" και αν είδα πως η Βίσση ξύρισε το μισό της κεφάλι.
Κοιτάω τριγύρω να σιγουρευτώ πως δεν παραμονεύει κανείς και τους εξηγώ πως έχω κάτι που λέγεται νυμφομανία και το τελευταίο διάστημα νταλαβερίζομαι με μία ερασιτεχνική ομάδα ποδοσφαίρου.
Τα βλέπω να τρέχουν πανικόβλητα στις μητέρες τους και ειλικρινά δε βλέπω το λόγο.

Τα πάρτυ τελειώνουν περίπου στις 8. Έτσι και το χθεσινό.